Tuesday, 28 February 2023

रेवती नक्षत्रातील गुरु

 || श्री स्वामी समर्थ ||


सध्या गुरु महाराज बुद्धी,आकलन शक्तीचा कारक असणार्या बुधाच्या रेवती ह्या देवगणी नक्षत्रातून भ्रमण करत आहेत . 22 एप्रिल 23 पर्यंत त्यांचा मुक्काम इथेच असणार आहे . मीन राशीतील आणि नक्षत्र मालिकेतील हे शेवटचे नक्षत्र आहे.  गुरु म्हणजे ज्ञान आणि बुध म्हणजे बुद्धी ह्या दोघांचा सुरेख संगम इथे होताना दिसतो . त्यात मीन राशी हि गुरु महाराजांची स्वतःची राशी आहे . 

ज्या जातकांच्या पत्रिकेत गुरु किंवा बुधाची दशा , अंतर्दशा चालू असेल , चंद्र किंवा लग्न गुरु किंवा बुधाच्या नक्षत्रात असेल किंवा रेवती नक्षत्रात असणार्या एखाद्या ग्रहाची दशा चालू आहे त्या सर्वांवर ह्या गोचर भ्रमणाचा परिणाम होईल. गुरु म्हणजे पद प्रतिष्ठा मान सन्मान देणारा ग्रह असला तरी बिघडला तर संकटांची मालिका , जीवनात अनेक अडथळे प्रसंगी आजारपणे सुद्धा देणारा ग्रह आहे. गुरु सात्विक आहे आणि नैसर्गिक शुभ ग्रह आहे ,ग्रहमालिकेतील सर्वात बलाढ्य आकाराने मोठा ग्रह आहे . लग्नी गुरु येतो तेव्हा समाजातील आणि स्वतःचेही वजन वाढवतो म्हणजेच मेद वृद्धी करतो . गुरुप्रधान व्यक्ती आशावादी असतात , सामाजिक जीवन उत्तम असते , प्रेम , माया , करुणा , विश्वास ह्यांनी मन ओतप्रोत भरलेले असते. क्षमाशील असतात , परमेश्वरावर श्रद्धा असते त्यामुळे धर्मादाय ठिकाणी कार्यरत दिसतात . 

मीन राशी जलतत्व आहे. जल राशी आणि मोक्ष ह्यांचा जवळचा संबंध आहे कारण जल म्हणजेच संवेदना , भावना आणि त्याशिवाय मोक्ष नाहीच नाही . मीन हि मोक्षाची राशी आहे जिथे पाऊले येतात .मनुष्य अहंकाराने कितीही उन्मत्त झाला तरी त्याला एक दिवस परमेश्वराचे अस्तित्व स्वीकारून त्याच्या पावलांवर नतमस्तक व्हावेच लागते तरच मोक्षाची द्वारे उघडतात अन्यथा पुन्हा त्याच कर्मबंधनात अडकून पुनरपि जननं , पुनरपि मरनं . असो. थोडक्यात अहंकाराचा त्याग केल्याशिवाय ईश्वर प्राप्ती होत नाही . 

तसे बघता गुरु आणि बुध दोन वेगवेगळे प्रवाह आहेत . गुरु सौजन्य , परोपकार , धार्मिकता ह्याचे प्रतिक आहे. बुध म्हणजे पृथ्वीतत्व , मला काय मिळणार , मी माझे , साठवणूक , स्वतःचा फायदा , पैसा पैसा करणारे . प्रत्येक गोष्ट स्वतःच्या फायद्यासाठी आणि बौद्धिक कसोटीवर तोलून पाहणारे . 


रेवती हे बुधाचे मृदू सात्विक देवगणी शुभ नक्षत्र आहे जे विष्णूला प्रिय आहे . बुध हा बोलघेवडा राजकुमार आहे. माणसाची आकलन शक्ती आणि बौद्धिक कुवत बुधावरून समजते . मोक्षप्रदान नक्षत्र आहे.  मीन राशीत शुक्र सुद्धा उच्चीचा होतो. 

एखादे गोचर भ्रमण फळे देते पण मूळ पत्रिकेतील ग्रहयोग त्याहीपेक्षा अधिक किबहुना तेच अधिक महत्वाचे असतात. मूळ पत्रिकेतील ग्रहयोगानुसार गोचर काम करणार हे नक्की. 

प्रत्येक ग्रहाचे गोचर हे तुमच्या मूळ पत्रिकेतील ग्रहाच्या स्थितीवर अवलंबून असते , त्यामुळे प्रत्येकाला मिळणारे फळ त्याचे स्वरूप भिन्न असणार हे वेगळे सांगायला नको. जसे सिंह लग्नाला गुरु बुधाच्या रेवती नक्षत्रातून फळे देयील आणि बुध हा सिंह लग्नाला धनेश आणि लाभेश आहे  त्यामुळे सिंह लग्नाच्या जातकांना आर्थिक लाभ करून देणारे हे गोचर असेल . सर्वाना हे गुरुचे रेवती मधील गोचर समृद्ध करणारे असुदे हीच सदिछ्या .

संकलन : सौ. अस्मिता दीक्षित

संपर्क : 8104639230



Monday, 20 February 2023

गुरुकृपा हाच खरा राजयोग

 || श्री स्वामी समर्थ ||



ज्योतिष शास्त्राच्या अभ्यासकांना “ राजयोग “ हा शब्द नवीन नाहीच . जनसामान्यांना सुद्धा राजयोग म्हणजे काय ते सांगायची गरज नाही. पत्रिकेत अनेक शुभ ग्रहांच्या युत्या असतात किंवा भाग्यस्थान धनस्थान पंचमस्थान ,लक्ष्मी विष्णू स्थानांचे स्वामी ह्यांचे असंख्य योग राजयोगाची निर्मिती करत असतात . उत्तम वस्तूचा लाभ , मनासारखा जोडीदार मिळणे , नोकरी व्यवसायात होणारी प्रगती आणि त्यातून होणार्या उत्पन्नाचा लाभ अश्या एक ना दोन असंख्य गोष्टी राजयोग प्रदान करतात . त्या ग्रहांच्या दशा अंतरदशेत हे ग्रह राजयोगासारखी फळे देताना दिसतात . 

राजयोग पत्रिकेत असताना मनुष्य आयुष्यातील काही काळ तरी राजासारखे सौख्य प्राप्त करताना आणि राजासारखेच जीवन व्यतीत करताना दिसतो .अनेकांचे भाग्य अगदी एका रात्रीत बदलते . 

राजयोग याचा अर्थ म्हणजे राजा बनणे असा नाही तर राजयोग म्हणजे यश आणि समृद्धीचे योग . राजयोग हा एक योगाचे नाव नाही तर योगांचे प्रकार आहेत. जितके जास्त राजयोग कुंडली मध्ये असतात तितकेच  व्यक्तीचे जीवन समृद्ध असते.  प्रत्येक माणसाला आपल्या कर्माचे फळ भोगावंच लागतं मग ते शुभ असो वा अशुभ म्हणूनच म्हंटले आहे कि  “पुर्व कर्मेशु भार्या, पुर्व कर्मेशु पुत्रा, पुर्व कर्मेशु धना ”.

म्हणजे मनुष्यास पुर्व जन्माच्या कर्मानुसार चांगली पत्नी, कन्या-पुत्र, धन, प्राप्त होते त्यामुळे कुंडलीतील भाग्य स्थान पहावे .पूर्व संचित, कर्माचे शुभ फळ जेव्हा अधिक होते तेव्हाच आपल्याला ‘राजयोग’ प्राप्त होतो आणि राजनितीत प्रवेश करणं हे या राजयोगामुळेच घडतं.

अनेकदा शुभ ग्रहांच्या दशा आयुष्याच्या उत्तरार्धात येतात त्यामुळे राजासारखे वैभव त्यांना आयुष्याच्या संध्याकाळी मिळते आणि उमेदीची वर्ष असंख्य प्रापंचिक आघाड्यांवर लढत व्यतीत करावी लागतात  .

प्रत्येकाचे प्राक्तन वेगळे आहे त्यामुळे दुसर्याच्या आयुष्याशी आपल्या आयुष्याची तुलना करणे फोल ठरते . ह्या सगळ्यावर उहापोह करताना एका गोष्टीचा विशेष उल्लेख करावासा वाटतो कि राजयोग आहे का? किंवा घडेल का? ह्याची वाट पाहण्यापेक्षा आपले नित्य कर्म मनापासून जीव ओतून केले तर आयुष्यातील प्रत्येक क्षण राज योगासारखा च व्यतीत होयील,नाही का? 

आपण सर्व प्रापंचिक माणसे आहोत आणि प्रापंचिक माणसाला कर्म चुकलेले नाही . उत्तम कर्म करत उपासनेच्या श्रेष्ठ मार्गाने पुढे जात राहणे हे आपल्या हाती नक्कीच आहे. उपासनेचे अनन्य साधारण महत्व आहे. जीवन कसेही असो नामस्मरणाची कास सोडू नये, जपाची माळ जपत राहावी मग कितीही संकटे आली तरी बेहत्तर . गोंदवलेकर महाराजांनी आपल्याला “ जिथे नाम आहे तिथे मी आहे “ हे वचन दिले आहे. “ मी गेलो ऐसे मानु नका भक्तीत अंतर ठेवू नका “ हे शेगाव निवासी समर्थ सद्गुरू गजानन महाराजांचे वचन विसरून कसे चालेल ? आणि म्हणूनच ह्या खडतर पण अंतिम सुखाचे क्षण पदरात घालणार्या नामाचा घोष जसा आपल्या प्रत्येक श्वासात रुंजी घालू लागतो तशी एक दिवस अचानक आपल्यावर गुरुकृपा कधी होते ते आपले आपल्यालाही समजत नाही . मग प्रापंचिक समस्यांची होळी होऊ लागते. संकटांचे निरसन झाले कि मन शांत होऊ लागते आणि आयुष्यात आनंद सौख्याला जणू बहर येतो . तेच निरास आयुष्य पुन्हा नव्याने जगावेसे वाटू लागते  आणि त्याच क्षणी जाणवते कि
 “ गुरुकृपा हाच खरा राजयोग “ . 

आपल्या अगणित चांगल्या कर्मानी जेव्हा आपला संचिताचा घडा ओसंडून वाहू लागतो तेव्हा गुरुकृपेचा अनुभव घेता येतो .

गुरुकृपा ज्याच्यावर झाली तो सुखीच जाहला. गुरुकृपा हीच मोठी देणगी आहे, गुरुकृपा हाच आशीर्वाद आहे, आपल्या गुरुंची आपल्यावर असणारी माया त्याचेच हे जणू प्रतिक आहे आणि गुरुकृपा हाच सर्वोत्तम राजयोग सुद्धा आहे.

गुरुकृपेसारखा अनमोल दागिना नाही . ती ज्यावर झाली त्याच्या आयुष्यात सुखाची अगणित दालने अपोआप उघडली जातात , मनातील सर्वेछ्या फलद्रूप होतात , भक्ताची झोळी सुखाने आणि अचंबित होणार्या गोष्टीनी भरून टाकताना त्या विध्यात्याला सुद्धा आनंदच होत असणार . गुरुकृपा हा चिरकाल टिकणारा परमानंद आहे आणि तो ज्याचा त्यानेच अनुभवायचा असतो . आयुष्यात सगळे मिळते पण मनुष्य समाधान मिळवण्यासाठी तडफडत असतो. गुरुकृपा नामक राजयोग झाला कि आत्मा समाधानाची कवचकुंडले घेवून पुढील प्रवासाला जातो आणि जीवनाचे साफल्य झालेले अनुभवतो. 

अनेक अनाकलनीय गोष्टींची साजिरी शृंखला सुरु करण्याचे प्रबळ सामर्थ्य फक्त सद्गुरूंच्यातच आहे. ते प्राप्त करण्यासाठी कुठेही न थांबता , निराश हताश न होता नामस्मरणाची कास धरून ठेवणे अत्यावश्यक आहे.  

तोच हा अत्युच्य आनंदाचा क्षण फक्त निष्काम सेवेमुळे प्रदान होतो. परमेश्वराचे अखंड चिंतन , भक्ती आणि भक्तीच , निर्गुण अश्या परमेश्वराला सतत सगुण रुपात अनुभवणे हीच खरी गुरुकृपा आणि हाच “ राजयोग “ सुद्धा आहे . हा राजयोग झाला कि कधीच न घडणाऱ्या असंख्य गोष्टी तितक्याच सहजतेने घडू लागतात . कधीही प्रत्यक्षात न घडणारे राजयोग प्रत्यक्षात आणण्याचे सामर्थ्य सुद्धा गुरुकृपेत आहे.  आयुष्यातील प्रत्येक क्षण समाधान देणारा असेल तर त्याहून वेगळा असा “ राजयोग “ असणार करी कुठला ?

माझ्या आयुष्यात प्रत्येक क्षणाला सुख आनंद आणि समाधानाची प्रचीती देणारे अगणित राजयोग घडवणाऱ्या समर्थ सद्गुरू श्री गजानन महाराज आणि श्री स्वामी समर्थ ह्यांच्यासमोर मी नतमस्तक आहे. त्यांच्याच सेवेत त्यांनीच दिलेली हि लेखणी अखेरपर्यंत रुजू असुदे हीच त्यांच्या चरणी विनम्र विनंती आहे. 


संकलन : सौ. अस्मिता दीक्षित

संपर्क : 8104639230

  


Friday, 10 February 2023

तुज मागतो मी आता ....

 || श्री स्वामी समर्थ ||


संत शिरोमणी शेगाव निवासी समर्थ सद्गुरू श्री गजानन महाराजांचा प्रगट दिन सोहळा शेगावातच नाही तर चराचर सृष्टी साजरा करत आहे. भक्तांना काय करू आणि काय नको असे झाले आहे. महाराजांचे स्वागत दणक्यात करायच्या योजना आखल्या जात आहेत . भक्त सेवेत रुजू आहेत . प्रत्येक भक्ताच्या हृदयात विराजमान असणार्या ह्या आपल्या लाडक्या गुरूंची हजेरी प्रत्येकाच्या घरी क्षणभर तरी लागणार हे निर्विवाद सत्य आहे. 

चराचर सृष्टीवर आणि भक्तांच्या तनामनावर राज्य करणारे, चंद्र सूर्य आणि अखिल ब्रम्हांड , सृष्टीतील सजीव निर्जीव , पंचतत्वे सर्वात त्यांचेच अस्तित्व आहे. आपण वाहिलेल्या प्रत्येक फुलात ते आहेत , डोळ्यातून येणार्या प्रत्येक अश्रूत , जपाच्या माळेतील प्रत्येक मण्यात , घरी आणि दारी , विचारात , श्वासात , मनात सर्वत्र त्यांचा वास आहे आणि त्याची प्रचीती ते पदोपदी भक्ताना देत आहेत . उगीच नाही समाधी घेतल्यावर लाखोंच्या संखेने भक्तांनी शेगावात हजेरी लावली कारण महाराजांनी समाधी घेतल्याचे भक्तांना स्वप्नात जाऊन सांगितले. संत दासगणू महाराजांच्या हातून श्री गजानन विजय ग्रंथाची अनमोल निर्मिती उगीच नाही झाली . त्यात महाराज स्वतः आहेतच कि आणि हा भाव मनात धरून तो ग्रंथ वाचला त्याची पारायणे केली तर प्रचीती मिळणार नाही असे होणे नाही. महाराज तुम्ही आहात म्हणून हे जीवन सुसह्य आहे हे सत्य आहे . तुमच्याच मुळे आम्हाला जीवन समजले आहे . आमची उमेद , ताकद सर्व काही तुम्हीच आहात महाराज. 

 

ज्याची अपार श्रद्धा आहे तोच माझा आहे इतरांची ना गरज मला आणि म्हणूनच जो माझा आहे त्याच्या घरी ते जाणारच ..त्यांना बस ट्रेन कसल्याही तिकीटाची गरज नाही. लेकी सुना नेवेद्याची तयारी करू लागल्या आहेत , आसमंत त्यांच्या नामघोषाने दुमदुमू लागला आहे. 21 रुपी मोदकांचा पारायण रुपी अभिषेक भक्त घरोघरी करत आहेत ... साधुसंत येती घरा तोची दिवाळी दसरा ह्याप्रमाणे आबाल वृद्ध समस्त भक्तगण सेवेत काहीही कमी पडू नये ह्याची जातीने काळजी घेत स्वागतासाठी सज्ज आहेत .महाराजांना आवडणारे पदार्थ ,त्यांच्या स्नानाची तयारी , त्यांची वस्त्रे , पंचारती , नेवैद्य झुणका भाकर कानवले , विडा सर्व काही तयार आहे .

शेगाव संस्थान तर लक्ष लक्ष दिव्यांनी उजळून निघाले आहे. जगभरातून लाखोंच्या संखेने भक्त शेगाव मध्ये दाखल होत आहेत आणि डोळ्यात प्राण आणून दर्शनासाठी आसुसलेले आहेत . पशुपक्षी , झाडे झुडपे अगदी वारा सुद्धा त्यांच्या येण्याकडे डोळे लावून आहे. प्रत्येक जण महाराजांचे विलोभनीय रूप डोळ्यात साठवून ठेवण्याच्या प्रयत्नात आहे. भक्ती भक्ती आणि भक्ती दुसरे काहीही नाही. महाराजांचा प्रगट दिन शब्दबद्ध करण्याची ताकद माझ्या पामराच्या लेखणीत नाही . त्या शक्तीसमोर नतमस्तक . महाराज आपल्या प्रत्येक श्वासात आहेत , सर्वत्र आहेत , माझ्या लेखणीत , प्रत्येक शब्दात सर्वत्र आहेत .हे लिखाण सुद्धा त्यांचे मी निम्मित्त आहे आणि ते मी क्षणभर सुद्धा विसरत नाही विसरणार हि नाही.

अद्भुत असा हा महाराजांचा प्रगट दिन सोहळा ज्याचे करावे तितके वर्णन कमीच आहे. भक्त आणि महाराज हे एक अद्भुत समीकरण आहे जे कधी कुणाला कळणार नाही. महाराजांचे चित्त कवराच्या भाकरीवर गुंतले ते उगीच नाही. त्यामागे ओथंबून असलेला भाव महत्वाचा म्हणूनच भाऊ कवर , जणू गवर्या , बंकटलाल , भास्कर पाटील , खंडू पाटील हे निस्सीम भक्त झाले. त्यांनी ना कधी महाराजांच्या शिवाय कसला विचार केला ना कधी इतर ठिकाणी आपले लक्ष केंद्रित केले . सर्व चित्त फक्त त्यांच्या चरणाशी आणि आपला उभा संसार त्यांच्या चरणाशी अर्पण केला. 

आज कलियुगातील प्रापंचिक संकटांनी बेजार होणारा भक्त शेवटी महाराजांनाच साकडे घालणार तेही हक्काने. महाराज आपले सर्वस्व आहेत . मी तर प्रत्येक क्षण त्यांच्या सहवासात राहते आणि तेच योग्य वाटते. त्यांच्याच कानात सर्व सांगते ...भाजी स्वस्त असुदे नाहीतर महाग सर्व काही त्यांनाच सांगायचे . ते आपले हक्काचे आहेत आणि म्हणूनच त्या हक्काने आज काय बरे मागावे त्यांच्याकडे असे मनात येते. तसे त्यांना सर्व माहीतच आहे पण लेकी त्यांच्याचकडे हट्ट करणार ना. शेगाव आपले माहेर आहे आणि माहेराहून पाठवणी करताना काहीतरी देणारच कि वडील आपल्याला. 


म्हणूनच मागावेसे वाटते आमरण वारी घडो आणि क्षणभर सुद्धा तुमचा विसर न पडो , मला भाकरी करता येत नाही ती चांगली करता येवूदे. महाराज मला अवती भवती तुमचे अस्तित्व जाणवते ते तसेच जाणवत राहूदे , शेवटच्या क्षणी निदान एकदातरी तुम्ही मला अस्मिता अशी हाक मारावी हि अंतर्मनापासूनची इच्छा . माझ्याकडून आपल्या बद्दल सतत लिखाण व्हावे त्यातून चार लोकांना प्रेरणा मिळून भक्तगण तयार व्हावेत . महाराजांनी मला भरभरून दिले आहे तसे सर्वाना मिळावे त्याहीपेक्षा अधिक मिळावे. 


नित्य मानसपूजा , पारायण , दर्शन होत राहावे.  महाराज हा जगण्याचा मोठा स्त्रोत आहे, तुमच्या प्रेमाचा वर्षाव सदैव होत राहावा आणि आमचे सर्वांचे आयुष्य मार्गस्त व्हावे. खूप मागायचे आहे खूप लिहायचे आहे पण शब्द नाहीत अशी मनाची अवस्था आहे. तनु घरात आणि मन शेगावात आहे. डोळे मिटले तरी महाराज आणि उघडले तरी महाराज . शेगावातील सकाळचा घंटानाद , काकड आरती , अभिषेक , वस्त्रालंकार , फुलांची आरास, पंचारती , आरती , एकाच वेळी सगळ्या देवळातून होणारा घंटानाद , गजराज आणि आपल्या लाडक्या अश्वाची आरतीच्या वेळी असलेली हजेरी आणि त्यांनी महाराजाना दिलेली सलामी ,प्रदक्षिणा , महाप्रसाद , प्रत्येकाच्या डोळ्यातील महाराजांबद्दल असणारे प्रेम माया , कृतज्ञता ,सेवेकरांची लगबग , दासगणू महाराजांच्या भक्तीरसाने ओथंबलेला श्री गजानन विजय ग्रंथ , मंदिराच्या आवारातील भक्तांमधून फेरफटका करताना सर्वांवर मायेची पाखरण करणारे आणि “ मी गेलो ऐसे मानू नका भक्तीत अंतर ठेवू नका म्हणणारे माझे लाडके महाराज ..आहाहाहा डोळे भरून पाहूदे हे सर्व मला. शेगाव अगदी जसेच्या तसे डोळ्यासमोर उभे राहिले आहे कदाचित दिसते आहे त्याहीपेक्षा कित्येक पटीने आधी सुंदर , लक्षणीय . आज माझ्या जन्माचे सार्थक झाले. गेले चार महिने शेगाव ला जायचे होते पण इथल्या कामामुळे जाता आले नाही म्हणून ह्या लेखन रुपी सेवेतून आता शेगाव डोळे भरून पाहताना आनंदाचे भरते आले आहे नुसते.

आपण कुठेही असू आपल्या चित्तवृत्ती महाराजांच्या चरणाशीच असल्या पाहिजेत . महाराजांनी आपल्याला खूप काही दिले आहे तरीही निरंतर सेवेची संधी मिळत राहावी हेच मागावेसे वाटते . महाराज म्हणजेच जीवन आहे ,त्यांच्याविना सर्व फोल आहे. त्यांच्या करड्या नजरेचा धाक आमच्या प्रेत्यक कृतीवर शब्दावर हवा आणि त्यांचा तितकाच प्रेमळ हस्त डोक्यावर . महाराज हि व्यक्ती नसून ते गुरुतत्व आहे ,भले त्याची नावे कित्येक असतील पण ह्या गुरुतत्वाला सलाम आहे. 

तुमचा नित्य सहवास लाभावा, आपल्या स्मरणात उभा जन्म जावा , तुमची सेवा करता करता जन्म मृत्युच्या फेर्यातून आपणच सुटका करावी आणि आपला मृत्युपश्चात सुद्धा वियोग होऊ नये हेच आज मागणे मागावेसे वाटते . आपण सर्व भक्तांचे लाड पुरवता आणि प्रचीतीही देता . आमच्या जीवनाचा सुकाणू तुमच्याच हाती आहे. श्री गजानन विजाय ग्रंथातून आपण आमच्या समीप हृदयात विराजमान आहात . आपल्या दर्शनाचे एका कटाक्षाचे अभिलाषी आहोत .आपल्या नुसत्या विचारांनी डोळ्यातून अश्रू धारा येऊ लागल्या आहेत . आम्हाला जे झेपेल पेलवेल तेच धनुष्य उचलण्याची बुद्धी द्यावी आणि आमची हि इहलोकीची जीवनयात्रा सुफळ संपन्न व्हावी .

गजानना गजानना शेगावीच्या गजानना |

गजानन गजानना सांभाळ आपल्या भक्तजना || 


संकलन : सौ. अस्मिता दीक्षित

संपर्क : 8104639230

 



 


Thursday, 9 February 2023

विवाह आणि वैवाहिक सौख्य – वास्तव

 || श्री स्वामी समर्थ ||


आजच्या काळात विवाह संस्थेचे स्वरूप पार बदलून गेले आहे. चहा पोह्याचे कार्यक्रम आणि देण्याघेण्याच्या याद्या तर कधीच इतिहास जमा झाल्या आहेत . असो. आपले लेकरू वयात आले कि प्रत्येक आईबापाला त्याचा विवाह व्हावा असे वाटते आणि ते योग्यच आहे. मग स्थळांसाठी शोधाशोध सुरु होते. आजकाल त्याचीही सोय अगदी घरबसल्या नेट च्या माध्यमातून झालेली आहे. आपल्या परंपरा रूढी ह्यांची पाळेमुळे हिंदू संस्कृतीत अगदी घट्ट आहेत . आजकाल त्याला आधुनिक स्वरूप देवून मेहेंदी , संगीत वगैरे कार्यक्रम सुद्धा केले जातात त्यामुळे विवाह अगदी 8 दिवस चालतो. 

विवाह म्हणजे एक नवीन नाते आणि ते नाते अनेक अपेक्षाही घेवून येणार असते . आजकाल अनेकविध कारणांमुळे विवाहाचे वय अगदी 32-35 पर्यंत सुद्धा गेलेले आपण पाहतो. विवाह होणे जितके आवश्यक आहे तितकेच तो सुखावह होणे आणि पुढे त्या दोघांचा संसार 30-35 वर्ष आनंदात होणे आवश्यक आहे. प्रत्येकाने विवाह करताना दोघांच्याही पत्रिका उत्तम ज्योतिष अभ्यासकाकडून जाणून घ्याव्यात . अगदी ज्यांचा प्रेम विवाह आहे त्यांनी सुद्धा . आयुष्यात अनेक चढ उतार असतात त्यावर आपला जोडीदार आपल्याला कसा साथ देणार आहे , वैचारिक बैठक जुळते आहे ना , मनोमिलन होते आहे ना , वंश वेल वाढणार आहे कि नाही ह्या तत्सम पण अति आवश्यक बाबी पडताळून बघणे गरजेचे आहे. 


अगदी 36 गुण नाही जुळले तरी चालतील पण एकमेकांचे स्वभाव आणि मन जुळणे आवश्यक आहे तरच पुढील प्रवास सुखकर होयील. जीवनात आनंदाच्या प्रसंगी सगळेच असतात पण उतारांवर साथ देणारा जोडीदार खरा असतो आणि त्याचा शोध घेतला कि सगळेच सोपे होते . 


अनेकदा मुलगा किंवा मुलगी वयात आले कि त्यांच्यासाठी स्थळ शोधायला सुरवात होते पण त्याआधी आपला मुलगा वैचारिक , मानसिक , शारीरिक , आर्थिक आणि लैंगिक दृष्टीने सक्षम आहे कि नाही त्या मुलीला सर्वार्थाने सुख देऊ शकेल कि नाही ह्याची जेव्हा आपल्याला खात्री होईल तेव्हाच मुलांचे विवाह करावेत असे मला वाटते आणि तुम्हीही त्याच्याशी सहमत असला असे वाटते . वरील गोष्टीत कुठेतरी कमतरता असेल तर मग पुढे रात्रंदिन आम्हा युद्धाचा प्रसंग असे होते .


विवाह कधी होईल त्या पेक्षा आपल्या पत्रिकेत किंवा आपली पत्रिका वैवाहिक सुखाची आहे कि नाही हेही समजून घेणे आवश्यक आहे. विवाह तर होणारच आहे पण तो झाला म्हणून आज ह्या जगात किती लोक सुखी आहेत हा प्रश्न आहे.  काही खरच भाग्यवान असतात ज्यांना अगदी मनासारखा जोडीदार मिळतो , मनोमिलन होते आणि त्यांचा अगदी 50 वर्षाहून अधिक सुखाचा संसार होतो पण आजकाल बहुतांश वेळी विवाहानंतर तडजोड किंवा तत्सम समस्या येताना दिसतात आणि त्याची परिणीती विभक्त होण्यात होते.

पत्रीका मिलन करताना नुसते गुण मिलन नाही तर ग्रह मिलन होणे हि आवश्यक आहे. आपल्या पाल्याची पत्रिका किती ताकदीची आहे हे पालकांनी जरूर बघावे त्यानुसार स्थळे शोधावीत .  समोरच्या स्थळाकडून अपेक्षा करताना आपला मुलगा किती पाण्यात आहे हेही बघावे. असो .

ज्योतिष शास्त्राच्या दृष्टीने उहापोह करताना दोघांचे  लग्न  आणि चंद्राचा षडाष्टक योग टाळणे उचित . वैवाहिक सुखाचा कारक शुक्र पत्रिकेत सुस्थितीत असेल तर वैवाहिक सुख बरे मिळते अन्यथा नाही . सप्तम स्थान पाप ग्रहांच्या दृष्टीत किंवा सप्तमेश पाप ग्रहांनी युक्त किंवा दृष्ट असेल तरीही वैवाहिक सुख बिघडते . सप्तम स्थानावर किंवा सप्तमेशावर 2 किंवा अधिक पापग्रहांच्या दृष्ट्या असतील तर सप्तमेश फळे देणार नाही . सप्तमेश निचीचा असेल , षष्ठ किंवा अष्टम स्थानाच्या अधिपतीच्या नक्षत्रात असेल .सप्तमेश वक्री असेल , बाधकेश मारकेश असेल , त्रिक स्थानात असेल तर वैवाहिक सुख नष्ट होतेच अनेकदा विवाह सुद्धा होत नाही . सप्तम स्थानात हर्शल नेप असतील किंवा लग्नेश सप्तमेश ह्याच्या कुयोगात नेप सारखा ग्रह आला तर अनेकदा लग्नात फसवणूक होताना दिसते .शनी हा प्रत्येक गोष्टीत विलंब करणारा ग्रह आहे त्यामुळे त्याची सप्तमस्थान , सप्तमेश , चंद्र ह्यावर दृष्टी विवाहास विलंब करते . वक्री ग्रह काहीतरी वेगळे फळ निश्चित देतात त्यामुळे सप्तमेश लग्नेश वक्री असणे हि ग्रहस्थिती वैवाहिक सुखाला अनुकूल नक्कीच नाही . पंचम सप्तम स्थानाचा शुभ योग प्रेमविवाहाचे संकेत देतो. 

सर्वात महत्वाचे म्हणजे महादशा . कारण घटना घडवण्याचा अधिकार सर्वार्थाने महादशा स्वामीला आहे. त्यामुळे विवाहाला अनुकूल स्थानांच्या दशा असतील तर त्या दशा अंतर्दशेत विवाह होतो. षष्ठ स्थानाशी संबंधित दशा विवाह देत नाही किंवा अडथळे देते . अमुक एक ग्रह बघून विवाहच काय आयुष्यातील कुठलीही घटना सांगता येणार नाही त्यासाठी संपूर्ण पत्रिका अभ्यासावी लागते. पण दशा अनुकूल नसेल तर उगीचच लग्नातून गुरुचे भ्रमण शुक्रावरून गुरुचे भ्रमण होयील तेव्हा विवाह होयील अशी चुकीची भाकिते करू नये . पत्रिका मिलन करताना ज्योतिषाने सुद्धा अभ्यासाला  पुरेसा वेळ घ्यावा तसेच जातकाने सुद्धा ह्या बाबत घाई किंवा आग्रह धरू नये. विवाह हा आयुष्याचा मोठा टर्न आहे. निर्णय विचारपूर्वक घ्यायचा असतो . उगीचच मुंडावळ्या बांधूनच पत्रिका दाखवायला येऊ नये असे स्पष्ट सांगावेसे वाटते . त्या नंतर वेळ आली कि बांधायच्या आहेतच पण योग्य व्यक्तीशी विवाहाची गाठ बांधताना .

आपल्या जोडीदाराचा स्वभाव आपल्याशी 100% जुळेल असे नाही पण मुलभूत गोष्टी तरी जुळल्या पाहिजेत . जीवनाकडे बघण्याचा दृष्टीकोण , आर्थिक गणिते , पुढील शिक्षणे ,मुले , परदेशगमन , वास्तू , एकत्र किंवा विभक्त कुटुंब , रीतीभाती ह्या मुलभूत गोष्टीत विचार अत्यंत स्पष्ट असले पाहिजेत , भारंभार अपेक्षांचे ओझे आपणही घेवू नये आणि दुसर्याकडून ते अपेक्षिले हि जाऊ नये. सर्वसामान्य आयुष्य आहे तेच जगणार आहोत मग उगीच कश्याला मुखवटे.  लग्नाआधी , लग्न होताना , झाल्यावर आणि पुढील काही वर्षात सगळच बदलणार आहे जसे विचार आर्थिक स्थर . मग त्यासाठी वेळोवेळी मनाची तयारी ठेवली पाहिजे किबहुना ती ठेवण्याची तयारी असलीच पाहिजे. आपणही बदलणार आहोत तसा समोरचा सुद्धा . प्रत्येक वेळी सगळे छान छान दिवस असतील असे नाही काही परीक्षांचे क्षण सुद्धा येतील. थोडक्यात “ हे माझे कुटुंब आहे आणि हि आपली माझी माणसे आहेत “ हि भावना दोघांचीही असली पाहिजे . तरच विविध आघाड्यांवर त्यांना एकजुटीने लढता येयील . 

हे सगळे लिहिताना एक वेगळा पेहलू लिहावासा वाटतो . विवाह ठरवताना प्रत्येक पालकाने आपल्या पाल्याची पत्रिका सुद्धा तपासून बघावी , अगदी त्रयस्ताच्या नजरेतून बघावी. त्यातील गुण दोष , विवाहासाठी पत्रिका काय बोलते , कसे आहे वैवाहिक आयुष्य अश्या अनेक गोष्टींची पडताळणी करावी आणि जे आहे ते खुल्या दिलाने स्वीकारून पुढे जावे. अनेकदा मुलाच्या पत्रिकेत विवाहाचा योग नसतो किंवा द्विभार्या योग असतो किंवा तत्सम बाबी असतात . कुठल्याही आईला हे पचवणे नक्कीच जड आहे पण तरीही मला सांगावेसे वाटते कि जे आहे ते आहे. ज्या जगात सगळ्यांच्या पदरात त्या विधात्याने विवाह हि घटना दिलेली नाही पण म्हणून आपण जगणे सोडून देत नाही आणि द्यायचेही नाही. अनेक वेळा जातक त्यावर उपाय किंवा उपासना सांगा असेही विचारतात . तर ज्याच्या नशिबात विवाह नाही ती घटना ओढून ताणून होयील का ? किंवा ती होण्यासाठी उपासना फलदायी होईल का? हि विचार करण्यासारखी गोष्ट आहे. शिक्षण अर्थार्जन घर कुटुंब सर्वार्थाने उत्तम स्थिती असूनही विवाह न जमणे हे त्रासदायक , मनाला क्लेश देणारे आहे पण त्याला काहीही उत्तर नाही. प्रारब्ध भोग हे भोगूनच संपवायचे असतात .

वास्तव जितक्या लवकर आपण स्वीकारू तितके सुखी होऊ नाहीतर मनाची उमेद घालवून बसू .आपल्या मागे आपल्या मुलाला सांभाळणारी पत्नी त्याला मिळावी हा विचार चुकीचा नाही पण अनेकदा हा विचार प्रत्यक्षात उतरत नाही . ज्यांच्या पत्रिकेत वैवाहिक सुख नाही त्यांना त्याच प्रकारच्या म्हणजे वैवाहिक सुख नसलेल्या पत्रिकाच सांगून येतात हा अनुभव आहे. अनेकदा आपण गोचर भ्रमण बघून विवाह हि घटना कधी होयील हे बघतो आणि तिथेच आपण फसतो कारण मूळ दशास्वामी अनुकूल नसताना घटना घडेलच कशी ???? हा अत्यंत नाजूक विषय आहे.  तर आहे हे असे आहे. विवाह आयुष्यभराचा असतो आणि म्हणूनच सामोपचाराने निर्णय घेणे आवश्यक आहे. 

विवाह म्हणजे त्या दोघातील गोड सुरेल बंध असला तरी विवाहाने दोन कुटुंब एकत्र येत असतात . दोन्ही कडील सर्व मंडळीना फक्त आणि फक्त तुम्ही आनंदाने नांदताना पाहायचे असते दुसरे काहीही नाही हे इतकच त्या दोघांनी लक्ष्यात ठेवावे .

प्रत्येकाच्या आयुष्यात त्याला किंवा तिला मनासारखा जोडीदार मिळावा आणि त्यांचे सहजीवन सुखी व्हावे ,बहारावे आणि आनंदाने फुलतच राहावे ह्याच सदिछ्या .

संकलन : सौ. अस्मिता दीक्षित 

संपर्क : 8104639230