|| श्री स्वामी समर्थ ||
आज सकाळी फुले आणायला गेले होते . एका मुलाकडे त्याच्या टोपलीत मस्त चाफा होता . फुले घेतल्यावर सहज त्याला विचारले कि हि सगळी फुले उद्यापर्यंत टिकणार नाहीत मग आज सगळी विकली गेली नाही तर काय करता ? त्यावर त्याचे चमकणारे डोळे बोलू लागले. “ ताई , मी जेव्हा फुले विकत घेतो तेव्हाच मनात विचार करतो कि हि सर्व फुले कुठल्या तरी देवाच्या चरणावर वाहिली जाणार आहेत आणि त्याच विचारांनी फुले विकायला बसतो. संध्याकाळ पर्यंत विकली जातात फुले “ आई शपथ्थ किती विश्वास आहे ह्याच्या मनात , देवावर संपूर्ण श्रद्धा . हे सांगताना त्याच्या डोळ्यात विलक्षण चमक आणि रोमारोमात , देहबोलीत सकारात्मकता होती . काय जबरदस्त विश्वास त्या मुलाकडे होता तो पाहून मी स्तंभित झाले. प्रचंड विश्वास आणि भक्तीची परिसीमा आहे हि . नाहीतर आपण ,इतक्या सुखात , ऐशो आरामात राहतो पण लहान सहान गोष्टीत चिंता करतो , डिप्रेशन सारखे मोठ मोठे शब्द वापरून आपल्या अगदी चिमुकल्या संकटाना सुद्धा मोठे रूप देतो , अगदी राईचा पर्वत करतो. आपली करावी तितकी कीव कमीच आहे.
आज हा चिमुकला मला विठू रायाच भासला . सगळे अध्यात्म एका शब्दात शिकवून गेला. महाराजांच्या सेवेत आणि त्यांना समजण्यात लेका सगळ्यांना मागे टाकलेस तू असे म्हंटले तर वावगे होणार नाही कारण त्याला देव समजलाय . संध्याकाळपर्यंत एकही फुल उरणार नाही ,अगदी त्याच प्रमाणे महाराजांच्या सेवेत राहिल्याने माझ्या दुक्ख संकटांची होळी होणारच हा विश्वास आपल्या का नाही मनात येत ? येणार हे वाचून आजपासून माझ्या सकट सगळ्यांच्या मनात येणार आणि त्या विश्वासानेच मी ह्या चार ओळी लिहिते आहे.
हातावर पोट घेवून जगणारा हा चिमुकला मला “ जगायचे कसे ??? “ हेच शिकवून गेला . त्याला माझा सलाम आहे.
गणपती बाप्पा मोरया....
सौ. अस्मिता दीक्षित
संपर्क : 8104639230
No comments:
Post a Comment